Gelin size son atölyemi ve geri bildirimleri aktarayım, belki yolumuz kesişir! — Sevgili okuyucu, bugün kalbinden ne geçtiyse 10 kat güzeli seni bulsun. Birinin bize güzel şeyler söylemesi her zaman hoşumuza gidiyor değil mi? Ama bunu her zaman bulamayabiliyoruz, günümüzü madem güzelleştirenler hep olmuyor o zaman ipleri elimize alalım, kendimizi odağa alıp motivasyona, şefkate doyalım. Doyalım ki sevgiye, başkalarına açlık hissimiz olmasın…

Bir kitaptan çok daha fazlası, ümitvar bir roman — Her gün kaç kez “keşke” diyorum acaba? Yaptığı tercihleri kabullenmekte zorlanan biriyim ben ve bu çok yorucu. Hayalperestliğim seçeneklerimi artırdı ve seçenekler arttıkça ben mutsuz oldum çünkü tercih ettiğim her şeyde arda kalan çok fazla seçenek oluyordu, az seçenek mutluluktu, bilemedim. Bu konuda yazdığım bir yazı da var, ilginizi çekerse: Her Şey Çok Fazla, Seçemiyorum Korona ile gelen ücretsiz bilgi bombardımanlarının negatif etkisimedium.com

Gelin sizlere topluluk profesyonelliği mesleğini tanıtayım. — Sevgili okuyucu, yıllardır beni blog yazarı olarak tanıyor olabilirsin ancak ben profesyonel iş hayatımda proje koordinatörü ve topluluk profesyoneli olarak çalışıyorum. Özellikle topluluk benim kariyerimin mihenk taşı. Peki ama neden topluluk? Gelin en başından anlatayım… Çocukluğumdan beri topluluk önünde konuşmaktan, bir şeyleri organize etmekten çok hoşlanıyorum. Sınıf başkanlıkları ile başlayan…

Yüzyılın felaketi, yüzyılın ihmal ve sancısı ile unutmamak üzerine — Bugün Kahramanmaraş merkezli 7.6 ve 7.7 büyüklüğünde gerçekleşen 2 depremin 7.günü. Bitmek bilmeyen bir kabusun, şokun, tarifsiz acının ilk haftası. Yazacak gücüm yok sanıyordum ama unutmaktan korktuğum için bu beyaz sayfanın karşısına geçtim. Türkiye’de olup depremden etkilenmeyen bir tek kişi olduğuna inanmıyorum, hepimiz darmadağınız. Kimimiz en yakınını, kimimiz dostlarını, kimimiz…

Hayatla ilgili teoriden pratiğe bazı atılımlar silsilesi ve mutlu son — Her şeyi ciddiye almak kanser eder diyenlere hak verdiğimi itiraf ederek başlamak istiyorum. 28 yaşıma kadar hayatı bir hedef tahtası gibi gördüğümden sürekli koşturuyorum ve bu ömrüm boyunca devam edecekse ömrüm kısa olur kesin. Bedenim yoruldum diye isyan bayrağını çekince işte dedim beklediğin(!) dönüm noktası. Hayatımda 4–5 dönüm noktası var…

Anneme bir mektup bıraktım okuma bilmiyor, bizden dinlesin… — 10 sene. Tam 10 sene oluyor bugün… Artık daha çok ağlıyorum, büyüyünce azalır sanıyordum ama şimdi sen konusunda çok daha hassasım. Sana olan özlemim öyle büyük ki, seni bir kez daha görme umudum olmasa da senin için bir şey başarmış olma ihtiyacım capcanlı. Kariyerim, ailem, tüm yaptıklarım beni tatmin etmiyor…

Yaşı ilerledikçe insan hayatı daha bir derinden sorguluyor ve işin ucu yine gündelik koşturmacalara geliyor. Peki yeni alışkanlıklar kazanmak için neleri bilmek lazım? — Herkes iş hayatının ilk 3–5 senesinde önceliğin iş olması gerektiğini bu sayede kariyerin daha sağlam adımlarla ilerleyebileceğini söylüyor. Ancak unuttukları şey, benim şu an sahip olduğum enerjimin birkaç sene sonra bu denli yüksek olmayacağı. …

Ortalarda yoktum çünkü: İnsanın hazmetmesi zor oluyor, her şey bu denli çabuk ve yorucuyken. Evlilikten değil ülkenin halinden bahsediyorum. — Sokaklara dökülememekten, zamlara uyum sağlama çabasından, sessiz istilalardan ve kaygıları bastırıp “normalmiş gibi” devam etmekten söz ediyorum. Evleneli neredeyse 1 yıl olacak ve evlilik sürecimiz ekonomik krizlerin ortasına denk geldi, Allah’tan balkonlu ev tutmuşuz da arada bir çıkıp nefes alabiliyor, kendi meyve sebzelerimi yetiştirebiliyorum. Semiz otları bile yeşerdi 2 gün…

Hepimiz ölecek yaştayız sözü sana değil dergiye aitti hani? — Bülent Abi, Ansızın çekip gitmek tam senden beklenecek bir hareket olsa da söz konusu “ölüm” olduğunda esmer tenine beyazı yakıştıramıyorum. Canın yanmadı değil mi, güzellikler içinde terk ettin bu korkunç dünyayı. Bu dünyanın elleri seni burada tutamayacak kadar kirliydi. Tüm çirkinliklere inat şiiri savundun sen. Yürekleri konuşturdun kendinki yetmediği için…